RT Myriad - шаблон joomla Joomla

Baniewice

Baniewice to kolejna miejscowość, która nie tylko leży na terenach historycznej Ziemi Bańskiej, ale ma również powiązania w samej nazwie. Niemiecka, dziś już nieużywana nazwa wsi to Mariendale. Tłumacząc ją dosłownie na język polski otrzymamy „Kotlinę Maryi”. Z pewnością Maryja była patronką tej miejscowości. Taką nazwę nadali jej prawdopodobnie templariusze, którzy założyli wieś podczas kolonizacji Ziemi Bańskiej pod koniec XIII wieku.

Historia i położenie
Osadnicy rozwijali działalność rolniczą, która stała się głównym źródłem ich dochodu. Po tym jak papież dokonał sekularyzacji zakonu templariuszy, ich dobra przejęli joannici – zakon szpitalników o zbliżonej regule. Po epoce zakonów rycerskich wieś weszła w skład dóbr książęcych.

W połowie XIX wieku istniało tu 30 dużych gospodarstw chłopskich, a także kuźnia i karczma. Do dziś Baniewice pozostają wsią rolniczą. Zachował się również średniowieczny plan architektoniczny. W epoce średniowiecza centralny plac miejscowości zawsze przeznaczony był pod budowę kościoła.

Kościół
Templariusze wznieśli go w XIII wieku. Obecnie świątynia oddalona jest nieco od centrum miejscowości, jest to jednak wynik rozbudowy w kierunku północno-zachodnim.

Świątynię wybudowano jako prostą, salową bryłę o planie prostokąta i zorientowano na osi wschód-zachód z prezbiterium zwróconym w stronę Jerozolimy (Grobu Pańskiego). Na początku pozbawiona była wieży i chóru, a jej ściany wymurowano z kostki granitowej o regularnych kształtach. W XVIII wieku do zachodniego szczytu dobudowano wieżę o konstrukcji szachulcowej. W górnej kondygnacji wieża miała ażurową latarnię sklepioną barokowym hełmem. W wieży zamontowany był dzwon.

Obecny wygląd kościoła jest wynikiem zniszczeń i późniejszej odbudowy z 1977 roku. W czasie odbudowy na mury położono tynk, a następnie całość pomalowano na biały kolor z pominięciem ceglanych obramowań okien – ich założenie również zmieniło się w czasie odbudowy kościoła.

Jedyną pozostałością, wyraźnie nawiązującą do epoki średniowiecza, jest odsłonięty portal zachodni z kostki i klińców granitowych.
Wnętrze kościoła nie zachowało oryginalnego wyposażenia, a po jego zachodniej stronie wybudowano chór. Całość przypomina swoim stylem świątynie góralskie.
Swoistą ozdobę kościelnej parceli stanowi kamienno-ceglany mur obwodowy z XVI wieku. W ciągu muru zawarto dwie bramy. Po stronie północnej brama składa się z ostrołukowego przejazdu i furty o zwieńczeniu w postaci łuku odcinkowego. Ponad przepustami znajduje się podwyższenie, które jest ozdobione tzw. nieregularnym maswerkiem sieciowym. Całość wieńczą trzy sterczyny o kwadratowym przekroju.

Brama południowa przybiera natomiast kształt łuku odcinkowego, ponad którym znajduje się nieco węższy, renesansowy szczyt ozdobiony pilastrami. Należy również zwrócić uwagę na schody prowadzące na kościelną parcelę. Flankują je niskie słupy o kwadratowym przekroju ze zwieńczeniem w postaci kamiennej kuli.

Warto zobaczyć:

  • XIII-wieczny kościół wraz z murem obwodowym i dwiema bramami.

Nasza strona korzysta ciasteczek dla Twojej wygody i zwiększenia funkcjonalności